Zaterdag 22 juni - Verhuisdag

Wauw, de wekker loopt om zeven uur af en dat betekent actie! De eigenaresse van onze vakantie woning komt om half tien de borg teruggeven en dan moet het er wel een beetje netjes uitzien. Na een snel ontbijt en een korte douchebeurt gaat het grote inpakken en schoonmaken beginnen. Zo efficiënt als we zijn worden de taken verdeeld en worden in razend tempo al onze spulletjes en kleding ingepakt en buitengezet. Alle etenswaren in de kratten en koelbox en dan staat ineens een uur te vroeg het oude omaatje met de borg op de stoep. Het huis staat nog op z’n kop maar ze vertrouwd er waarschijnlijk op dat haar casa netjes wordt opgeleverd want nadat wij 19 kWh stroom á € 0,35 hebben afgerekend krijgen we onze borg terug en is ze weer verdwenen. Nadat we tot de conclusie zijn gekomen dat we het huisje veel netter hebben opgeleverd dan dat we het hebben aangetroffen gaan we de auto inpakken en vertrekken we naar de nieuwe bestemming.

 De achteruitgang van Casa Degli Olivi via de olijfboomgaard

 We maken nog even een kleine tussenstop in Figline Voldarne, dit op aanraden van onze persoonlijke reisadviseurs André en Inge en onze buren Gerard en Wilma, een alleraardigst plaatsje waar ook Sting woont. Op het marktplein drinken we een caffé americano met iets zoets, in de veronderstelling dat Sting daar ook wel zal zitten, maar helaas, die is vast bezig met een buitenlandse tournee.

Figline Voldarne

Dan rijden we maar verder naar onze bestemming nabij Arezzo, wederom de benedenverdieping van een landhuis, maar dit keer met zwembad. Als we aan onze TomTom het adres opgeven komen we in de problemen, Bram kent het adres niet en de meegeleverde kaart op de zwart-wit fotokopie is onleesbaar, met dank aan Vacanceselect, onze leverancier. Eerst maar eens een supermarkt opzoeken om de tanende hoeveelheid proviand bij te vullen omdat we dit weekend ook moeten eten en we niet zeker weten of we gaan aankomen op onze bestemming. Die supermarkt vinden we wel en we voorzien onszelf van vlees, bier en brood en gaan op weg naar het middeleeuwse stadje Lucignano. Daar houdt ons spoor op en gaan we op goed geluk zoeken naar een oud kasteel, een stenen muur en een straatnaam die onze TomTom niet kent.

Na een half uurtje rondrijden stoppen we bij een benzinepomp maar daar weet men het ook niet, de buurman in de het naastgelegen café spreekt slechts enkel Italiaans maar hij heeft een zoon die wel een beetje Engels spreekt en zo komen we toch weer verder. In het nabijgelegen plaatsje Croce moet de bewuste weg liggen. Maar daar aangekomen op de enige rotonde is de weg “Via Selve” niet te vinden. Om nu al het alarmnummer van Vacanceselect te bellen gaat ons te ver dus we spreken maar eens een mevrouw aan die haar auto aan het inladen is. Zij kent de straat maar kent het huisnummer en de Villa niet en twijfelt aan de juistheid van onze gegevens. Ze gaat ons daarop voor en op de bewuste weg gaat zij op zoek naar onze vakantiebestemming Fattoria Il Parco, ze vraagt het voor de zekerheid nog even na bij een café eigenaar, die ook de bewuste Villa niet kent in deze straat. Ze belt aan bij andere grote Villa’s en belt haar man om hulp want die werkt in deze straat. Uiteindelijk lukt het haar via het bellen van een aantal kennissen om er achter te komen waar onze villa ligt, dit alles onder het motto “als ik het al niet weet hoe moeten jullie het dan weten, ik kan jullie toch niet aan je lot overlaten?” Zo lief kunnen Italianen ook zijn en wat zijn we na 2 uur zoeken blij dat we er zijn.

Aan het einde van een lange oprijlaan met een elektrisch hek komt de kleindochter van mevrouw ons begroeten. Via een eigen oprit rijden we naar onze dependance, een echt schitterend onderkomen.

Il Pomo

Na het uitladen parkeren we de auto op een overdekte privé parkeerplaats naast het zwembad. Prachtige accommodatie, veel luxe (afwasmachine, jacuzzi, schommelbank) en een eigen hond, nou ja Perla vindt het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en komt ons om de vijf minuten even begroeten.








Heerlijk met een koud biertje op het terras met een zoutje ………….. oh nee hé, in het vorige huisje laten liggen in het enige kastje wat we niet gecontroleerd hebben! Maar goed dat we doppinda’s hebben gekocht. Na een voedzame en eenvoudige maaltijd, een borrel, en twee muggenbeten, laten we eindelijk het oor in het kussen zakken, het was me het dagje wel.