Vandaag om 6 uur gaat de wekker, de vakantie is
begonnen. Gisteren hebben we de tassen
al ingepakt en de nodige boodschappen en keuken attributen verzameld. De kat
naar zijn logeeradres gebracht en daarna de auto ingepakt.
Na een wat korte nacht worden de broodjes gesmeerd voor
onderweg, de ontbijtbordjes afgewassen,
de toilettassen in de auto en we kunnen vertrekken. Het is al bijna acht uur
als we wegrijden. De reis gaat voorspoedig met weinig vertraging, we drinken
regelmatig een kopje koffie en happen er een bolletje bij. De tomtom doet zijn
best en laat het nut van IQ-routes zien als we vlak voor een file van de
snelweg afgestuurd worden om met een omweg van 5 km
net voor de file weer terug te keren op de snelweg, daarmee hebben we een file
van 20 min stilstaand en langzaam rijdend verkeer ontweken. Er wordt in
Duitsland weer overdreven veel aan de weg gewerkt, maar op de doorgaande
snelwegen mag de nieuwe auto laten zijn wat hij kan en rijdt hij met menige
Audi, Mercedes en zelf een Porsche moeiteloos mee, veel kracht en de automaat
is ideaal! We rijden Zwitserland zonder problemen binnen en passeren Basel op
weg naar Luzern, maar dan gaat Bram (onze tomtom) de mist in. Bram wil ons een afgesloten
weg insturen en probeert ons telkens te laten keren maar de borden geven toch
echt aan dat we richting Gotthard tunnel rijden, dan maar ouderwets met een
kaart de route naar de Gotthard tunnel zoeken. Het is somber weer in de Alpen, er ligt nog steeds sneeuw op de
toppen van de bergen, maar de alpenweiden zijn groen.
.jpg)
Voor de tunnel staat maar 10 minuten file dus dat valt mee.
Hoewel een tunnel van meer dan 17
km is wel een heel eind. Peter zoekt vast naar hotels
aan de andere kant van de tunnel, volgens Booking.com zijn er in en rond
Bedretto, een klein bergdorpje 10
km vanaf de uitgang van de Gotthard tunnel zeker 32
hotels te vinden. Als we Bedretto eindelijk gevonden hebben vinden we één
hotel, om 18:45 u zijn we daar de eerste klant. In dit gedeelte van Zwitserland
spreekt men alleen Italiaans, toch lukt het ons ondanks de nodige
spraakverwarringen een kamer te bemachtigen. Het is een leuke kamer met
uitzicht over de besneeuwde bergtoppen maar helaas kunnen wij niet met een
visa-card betalen, alleen contant geld wordt geaccepteerd maar wij hebben geen
Zwitserse francs op zak. Teleurgesteld zoeken we verder maar in de buurt is
niets meer te vinden. We keren terug naar de snelweg en nemen de volgende
afslag om een ander dorp te zoeken. We belanden in Rodi-Fiesso bij het enige
hotel van dit dorp en kunnen nog net de laatste 2 persoonskamer boeken, vijf
minuten later en we hadden alleen nog maar een 1 persoonskamer kunnen krijgen.
Ook hier spreekt iedereen alleen maar Italiaans, gelukkig kent de bazin een
paar woordjes Engels.
 |
| Zwitserse pizza |
Het is dan al half negen als we moe en hongerig eindelijk
kunnen eten. We zijn nog niet eens in Italië maar hebben de eerste echte pizza
al te pakken.
Als na het eten de regen even ophoudt maken we een ommetje
door het dorp en horen in de bergen de Alpen koeien, te herkennen aan de luid
klingelende bellen om hun nek.
Het hotel stamt uit grootmoeders tijd maar is netjes en
schoon. De gordijnen voor de ramen hebben de tand des tijds niet doorstaan en
zijn er niet meer, we hebben alleen nog wat vitrage voor de ramen. Desondanks
slapen we heerlijk en worden pas wakker als om acht uur de wekker afloopt. Als
we wakker worden is het nog steeds druilerig, vanuit het slaapkamerraam kijken
we over het dal en onze auto, die wacht beneden geduldig op de volgende etappe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten